Du poemetoj pri Hanojo

Du poemetoj pri Hanojo
Por Maria Nazaré de C. Laroca
(La 6-an de aŭgusto 2012, dumfluge Doha – San-Paŭlo)


Radikoj de Hanojo

Kia etpopolo estas tia,
Magie el arbo farita,
Kiu amase ĉirkaŭstaras
Grandan lagon de l’ palaco
Kie kuŝas, nemortebla,
La korpo de Ho Chi MInh?
Kia mirindaĵo estas tia?
Kaj pro tio mi poemas?
Centoj da etuloj kuniĝas
Orientanece vestitaj... Ili
Ŝajnas humilaj servantoj
De la dieca Naturo
Kiu protektas tiun landon.


Luma alvoko

Kiel flugilhava poemo,
El Oriento venas lumo
Al koroj instruante Amon
De l’ homaro ŝtonigita.
Patrino dolĉa kaj forta,
Naturo en Vjetnamio
Mistere al ni parolas,
Senlace, preĝante al Dio.
La tuta Hanoj’ lilias
Rozkolore odorante
Kvazaŭ beno magia
Por celebri esperante.